Avrupa’da bu nedenle öpere edilen hastaların %10’unun tüberküloz olduğu bildirilirken hastalığın ABD’de daha çok histoplasmosis ile beraber olduğu gösterilmiştir.

Bronkolitiasis için teşhis kriterleri:

(1) Peribronşial hastalığın bronkoskobik olarak varlığı

(2) Belirgin hiler kalsifikasyon

(3) Hastanın semptomlarını açıklayabilecek başka bir akciğer hastalığının olmaması.

Diğer yönlerden sağlıklı bir hastada aniden gelişen beklenmedik bir hemoptizi belli başlı semptomlardan biridir. Kanama herhangi birşey uygulamadan kendi durur. Kanama nadiren aşırı olabilir.

Diğer semptomlar öksürük, ateş, titreme ve pürülan balgamdır. Lokalize plöretik ağrı veya lokalize whezing olabilir. Yaklaşık vakaların 1/3’ünde öksürükle taş çıkarma hikayesi vardır. Göğüs radyografisinde sürekli olarak hiler kalsifikasyon görülür. Vakaların%25’inde bronkoskopi ile bronkolitler görülürken, yaklaşık %20 hastada diğer endobronşial anormallikler görülür.

Ses kabadır veya afoni .vardır. Sesli solunum genellikle inspiriumda duyulur ve toraksta ret raksiyon ile birliktedir. Tanı laringoskopik mua­yene ile konur. Prognoz ve tedavi altta yatan bo­zukluğa bağlıdır.

Hipoglisemi tespit edildiğinde infüze edilen glukoz miktarı derhal arttırılmalı ve insülin azaltılmalıdır. Orta derecedeki bir hipoglisemide instilin infüzyonunun tamamen kesilmesi nadiren tavsiye edilmektedir çünkü eğer düşük dozda insüline devam edilirse öglisemiye daha yumuşak bir şekilde geçilir.

Cerrahi sonrası diyabetik hasta takibinde insülin gereksinimini ayarlamak için idrar glukoz değerlerine dayanan bir “sliding scale (değişebilen değerlendirme oranı) kullanılması pek mantıklı değildir. İdrar retansiyonu, ikili işeme örneği almada başarısızlık ve glukoz ekskresyonu için böbrek eşiğindeki değişkenlikler gibi problemler idrar glukoz değerlerinin yorumlanmasını zorlaştırmaktadır; bu da insülin gereksinimlerini bu ölçümlere dayandırmayı oldukça tehlikeli yapmaktadır. Bu yüzden glukoz veya insülin veriliş hızındaki ayarlamalar mutlaka kan glukoz düzeylerine dayandırılmalıdır.Bugün artık yatak başı glukoz izlenmesi için kullanımı kolay ve oldukça kesin ve hızlı ölçümler (sonucu almak için 2-3 dakika yeterli) veren pek çok alet mevcuttur. Bir parmak-stiği (finger-stick) için bir tek damla kan yeterli olmaktadır.

• Disfaji ve yemekten sonra alt özofagusta basınç hissi.

• Fasılalı kusma, substernal ağrı.

• Tipik radyolojik görünüm.

• Alt özofagusun motilite düzensizliği.

• Bazan hiatal herni ile birlikte olma.

Genel Düşünceler

Epifrenik pulsion divertikülleri genellikle hemen diafragmanın yukarısında yerleşmiştir, fakat toraksın ortasına kadar yükseklikte de meydana gelebilir. Genellikle motilite düzensizlikleri ile birlikte olurlar ve sıklıkla özofagusun başka yerlerinden gelişen divertiküllerden daha büyüktür. Ostiumda (ağız) özofagitis gelişebilir. Özellikle kese mukozasında ülserasyon meydana gelmişse peridivertiküler lokalize mediastinitis görülebilir.

Ayırıcı Tanı

Radyografide ve floroskopide görünüş genellikle kesin tanı koydurabilecek kadar belirgindir. Benign veya malign stenozlar web’ ler, hiatal herni, akalazya ve diğer motilite düzensizlikleri gibi beraber olan durumlar bertaraf edilmelidir. Epifrenik divertikül ile en mutad yandaş durumlar divertikülün altında özofageal spazm ve akalazyadır, ve semptomlar divertikülün kendisinden daha çok anormal motiliteden dolayı oluşurlar.

Komplikasyonlar

Özofajitis periözofajitis ve ülserasyondan arasıra kanamalar en sık komplikasyonlardır. Regürjite olan özofageal muhteviyatın trake-bbronkial aspirasyonu mutad değildir. Perforasyon nadir olarak meydana, gelir.

Tedavi

Hastaların çoğu cerrahi gerektirmeyen minör semptomlara sahiptir. Semptomlar yavaş yavaş ilerleyerek çok ciddi olduklarında cerrahi endikasyon vardır. Ameliyat torakotomi, divertikülün eksizyonu ve daha evvel mevcut olan motilite anomalisi için bir girişim uygulamasından ibarettir. Divertikül aşağısından özofageal kasların çizgi şeklinde ayrılması (myotomi), çok vak’alarda diffüz spazm veya akalazya ile epifrenik divertikülün sıklıkla beraber olması sebebi ile yapılmalıdır. Şayet hiatal herni varsa onanlmalıdır.

Prognoz

Cerrahi vak’aların%80-90’ında başarılıdır.