Eğer %25 lik glukoz solüsyonu ile başlamayı düşünüyorsak ilk birkaç gün total sıvı ihtiyacı (3000 mi.) beslenme solüsyonu ile karşılanmayacaktır. İlk gün her %4.25 lik aminoaside karşılık 1000 ml/24 saat ilave sıvı verilir. Bir sonraki TPN solüsyonu 2000 mi ye artırılır periferik sıvı ise 1000 mi ye azaltılır, 3. günde 3000 mi TPN sıvısına çıkılır böylece periferik sıvı ihtiyacı kalmaz. İki haftadan fazla %25 lik glukoz solüsyonu verilmemeli, 2. lik glukoz solüsyonuna geçilmelidir. Saatte kg başına 0.5 g üstündeki glukoz tolere edilemez. İdrar glukoz düzeyi 6 saatte bir kontrol edilmelidir. Kan şekeri 150 mg’m altında sabitleştirilmelidir (+ ) veya (+ +) glukoz üri tedavi gerektirmez. Daha fazla glukozüri için TPN solüsyonunun her litresine 10-20 Üregüler insülin ilave edilmelidir. İlk günlerde şiddetli heperglisemi veya aşırı glukozüri maksimum glukoz yükleme programının daha dikkatli yapıl masına gereksinim gösterir. Devamk glukozüri oluşmaması için elden gelen herşey yapılmalı, zira 2-3 (+) glukozüri, verilen kalorinin %30 unun dışarı atıldığını gösterir. Bazı hastalar %25-30 mg/dl glukoz konsantrasyonu altında iyi bir şekilde kontrol edilirler. Diyabetlilerde ilave insulin gerekebilir. Glukoza tolerans bir kere tayin edilince hastaların çoğunda glukoz düzeyi kolayca sabit tutulur. Tedavi esnasında glukoza toleransın aniden azalması infeksiyon veya krom yetersizliğini gösterir ve derhal gerekli tedbirler alınmalıdır.
Etkili kalori ve nitrojen kullanımı için veriliş hızı sabit tutulmalıdır. Küçük damla regülatörü kullanılabilir fakat IVAC infuzyon pompası tercih edilmelidir. Kısa sürede aşırı solüsyon verilmesi idrarda glukoz kaybına ve osmatik diürez sonucu hiperosmatik komaya zemin hazırlar. Bu olay, %60 ölüm oranı taşıyan erken komplikasyondur. Bu nedenle hemşire ekibi uyarılmalı ve programın dışına çıkılmaması sağlanmalıdır.
Tedavi ani olarak kesilirse serum insulin düzeyi yüksek olarak devam edeceğinden hipoglisemi oluşur. Bu nedenle tedavi 4 saat içinde gittikçe azaltılarak durdurulur.
İnfuzyon başladıktan sonra dikkatli izlem gerekir. Başarı işareti pozitif nitrojen balansı, hastanın kilo alması ve serum protein seviyesinin artmasıdır.
Nitrojen balansının ölçümü basit ve tedavinin yeterli olup olmadığını gösteren en iyi yoldur. Yaklaşık olarak vücuttan kaybedilen nitrojenin %90 ı 24 saatte idrarla atılır ve üre nitrojeni total üriner nitrojenin %70 ni kapsar. Bu nedenle 24 saatlik total nitrojen atılımı, 24 saatlik idrarda üre nitrojenin tayini ile ortaya konulur. Diğer kaynaklardan gelen ilave 2-4 g üre nitrojeni (amonyak, ürikasit, aminoasitler v.s) nitrojen atılımına neden olur. Nitrojen balansı, 24 saatte TPN solüsyonu ile verilen nitrojen miktarı ile aynı süre içerisinde vücuttan atılan nitrojen miktarının tayini ile ortaya konulur.
Eğer hasta beklenilen şekilde tedaviye cevap vermez ise, anabolizmayı stimüle etmek amacı ile bazal enerji tüketiminin (bu normal metabolik hızda, bir hasta için günde kgr başına 45 kcal dir) 1.75-2 katı sağlanmalı ve solüsy onlardaki nonprotein kalori’nin g olarak nitrojene oranı 150:1 veya daha büyük olmalıdır.
