• Akut: çok sayıda immatür, blast hücreleriyle (lökosit prekürsörleri) karakterizedir; hızlı bir seyir izler
• Kronik: blastlardan daha iyi diferansiye çok sayıda prekürsör hücre ile karakterizedir; daha yavaş bir seyir izler

Bu gruplar neoplastik hücre tipine göre tekrar ikiye ayrılırlar:

• myeloid lösemi (granülosit serisinden hücreler)
• lenfositik lösemi (lenfoid seriden hücreler)

Lösemilerin etiyolojisi birçok vakada bilinmez ancak lösemik transformasyona neden olan bazı faktörler bilinmektedir:
• genetik: hafif ailesel yatkınlık (monozigotik ikizlerde yüksek konkordans); hastaların %50’sinde kromozom anomalileri (hem sayısal hem nitelik olarak) vardır; Down sendromunda insidans art­mıştır.
• iyonize radyasyon: terapi sırasında aşırı maruziyet (örn. ankilozan spondilitte, malign hastalıklarda); Hiroşima ve Çernobil’de olduğu gibi nükleer patla­malar/kazalar • ilaçlar: uzun kemoterapiler örn. alkilleyici ajanlarla
• bağışıklık durumu: immünsüprese kişilerde artmış insidans
• virüsler: örn. HTLV-1 erişkin T hücreli lösemi/lenfomaya neden olurken HTLV-II hairy celi lösemi ile ilişkilidir.

• Metastatik semptomlar: Hastaların %70’inde başvuruda metastatik yayılım vardır ve hastaların %30’u metastatik hastalık tarafından oluşturulan semptomlarla başvururlar.

• Lokal semptomlar: Toraks içine lokal yayılım çeşitli klinik sendromlara neden olur.

• Non-metastatik ekstrapulmoner sendromlar: Akciğer kanseri sıklıkla sistemik sendromlara neden olur ancak bunlar metastazla ilişkili değildir ve has­tanın nadiren geliş nedenidir.

Tanı klinik özellikler, görüntüleme (göğüs röntgeni ve BT) ve aşağıdakilerin histolojik olarak doğrulanmasıyladır,
• balgam sitolojisi
• plevral efüzyonun sitolojisi
• görüntüleme kılavuzluğunda perkütan iğne aspirasyonu ve örneğin sitolojik değerlendirilmesi
• bronkoskopi ve biyopsi: küçük tümör biyopsisi elde edilir.
Prognoz ve evreleme-akciğer kanserinin histolojik tipi ve evresi sonucu ve tedaviye olası cevabı belirler. Küçük hücreli tömür hariç erken evre hastalık için sağkalım daha iyidir.

Tedavi

Cerrahi girişim
Hastalığın evresine göre tümörler operabl veya inoperabl olarak sınıflandırılırlar, tüm akciğer kanserinin sadece %10’u tanı anında operabl kabul edilir. Cerrahinin kabul edilebilir bir başarı sağlaya­cağı durumlar şöyledir:
• tümör lobar bronkus içinde veya karinaya en az 2 cm uzaklıkta olmalı.
• göğüs duvarı, diafram veya perikarda direkt yayılım olmamalı.
• kalbin büyük damarlarında, trakea, özofagus veya vertebralarda tutulum olmamalı.
• malign plevral efüzyon olmamalı
• kontralateral nodlarda tutulum olmamalı
• uzak metastaz olmamalı
Cerrahiye giden hastaların sadece %20’sinde tömür başarılı olarak rezeke edilebilir.

palyasyon ya da kür amacıyla kullanılmaktadır.

BT ile abselerin perkütan aspirasyonunu ilk kez tanımlayan Haaga ve ark. ve diğer bazı yazarlar, intraabdominal ikiden fazla kolleksiyon ya da lokülasyon olmaması, barsak, plevra, diafrag-madan geçilmesinin gerekmemesi, infeksiyon için devam eden kaynağın olmaması, fungal abse olmaması koşullannda BT yol göstericiliğinde perkütan drenaj indikasyonu olabileceğini bildirmişlerdir. Kaynağı kendini sınırlamamış divertikülit, apandisit ve anastomotik kaçaklann neden olduğu abselerde perkütan drenaj dansa cerrahi tedaviyi uygun görenler olduğu gibi, teknik ilerlemeler ve deneyim sayesinde loküle, iyi sınırlanamayan, zayıf organize olmuş, geniş diseke edici abselere, multipl enterik fistüllerle birlikte olan, drenaj yollan normal organlardan geçen, apandisyel divertiküle, splenik, barsak looplan arasındaki abse-ler, pelvik ab-seler gibi potansiyel komplike abselere de perkütan drenaj uygulayan merkezler bulunmaktadır. Bu ölçütlerle %73 nonoperatif kür, %11 komplikasyon, basit abselerde % 82, komp-leks abselerde %45 kür oranlan elde edilebilmektedir.

İA absesi olan kritik hastalarda septisemi, multipl abseler, organ yetmezlikleri, küçük omentumda ya da subhepatik bölgelerdeki abseler, pozitif kan kültürlerinin varlığı, hastanın yaşının 50’nin üzerinde olması gibi komplike edici risk faktörleri mortaliteyi yaklaşık 15 kat artırmaktadır. Bu şekildeki kritik hastalarda İA abselerin perkütan drenajı doğru antibiyotik seçimine olanak vermesi, absenin kısmi boşaltılmasının sağlanması, cerraha yol gösterici olması, genel anesteziyi ve acil koşullarda majör ameliyatı önlemesi, vital bulgulan stabil olmayan hastalann sta-billeştikten sonra ameliyat edilebilmesinin sağlanması, drenaj sonrası hastanede kalış süresinin kısaltılması açıîanndan çok yararlıdır. Literatürdeki perkütan drenajla basan oranlan Tablo II ve Tablo IH’te gösterilmiştir.

Perkütan yoldan erişllemeyen derin ya da iyi göslerilemeyen abselerde ve perkütan drenaj yapılanlarda ilk 24 saatte septik tablosunda düzelme olmayan hastalarda cerrahi drenaj uygulanmalıdır. Perkütan drenaj yapılan hastalarda ilk 24 saatte ateş daha az yükselmeli, lökositoz azalmalı, hemodinamik durum daha stabil olmalı, pulmoner, böbrek ve hematolojik fonksiyonlarda düzleme görülmelidir. Bu koşullar yerine gelmiyorsa absenin yeterli drene olmadığı ya da ek bir absenin gözden kaçtığı düşünülmeli ve cerrahi ekşplorasyon yapılmalıdır.