A.Antitiroid İlaçlar: Başlıca antitiroid ilaçlar propylthiouracil (300-1000 mg/gün) ve methimazole (30-100 mg/gün) dür. Bu ilaçlar iyodun organik bağlanmasını ve tiroid bezindeki iodotirozinlerin birbirleriyle birleşmelerini engellerler. İlaçların tiroidektomi ve radyoaktif iyod kullanımana göre avantajları bunların doku yıkımına yol açmadan bezin fonksiyonunu inhibe etmeleri, böylece sonradan hipotiroidi gelişme insidansının düşük olmasıdır. Bu tedavi yolu tek tedavi olarak kullanılabileceği gibi cerrahi veya radyoaktif iyod tedavisine hazırlık olarak ta kullanılabilir. Propylthicuracil tek tedavi olarak kullanılacaksa amaç doğal renisyon meydana gelene kadar hastayı ötiroid halde tutmaktır. Bu tedavi için küçük guatrlı hastalar idealdir. 18 aylık tedaviden sonra uzun süreli bir remisyon %30 dur. Yaklaşık bunların yarısı sonuçta hipotiroid olurlar. Yan etkiler döküntü ve ateş (%3-4), ve agranülositozdur (%0,l-0,4). Hastalar boğaz ağrısı ve ateş olduğu zaman ilacı kesip doktora başvurmaları konusunda uyarılmalıdır.

B.Radyoaktif İyod: Radyoaktif iyod (I13:) antitiroid ilaçlarla tedavi edildikten ve ötiroid hale geldikten sonra güvenle hastaya verilebilir. I1 1 yaşlı veya cerrahi için yüksek riskli ve rekürren hipertiroidli hastalar için endikedir. Günümüze kadar I131 in lösemi, tiroid kanseri veya konjenital anomalilere neden olduğu bildirilmemiştir. Ancak hipertiroidi tedavisi için verilen I131 tedavisinden sonra benign tiroid tümörlerinde artış olduğu saptanmıştır. Genç hastalarda radyasyonun zararı belirgin olarak artmaktadır ve hipotiroidi gelişme oranı %100 dür. 1131 tedavisinin yapıldığı ilk yıldan sonra hipotiroidizmin insidansı her yıl %2-3 artmaktadır.

Hipertiroidili çocuklar ve gebe kadınlar I131 ile tedavi edilmemelidirler.