Ölçüde düzelir. Ventilasyonun yeterli olmadığı ağır vakalarda respiratör ile solunum yardımı gereklidir. Çok ağır vakalar dışında, hemen do­ğumdan sonra tedaviye alman çocuklarda oksi­jenin nazal yolla verilmesi yeterli olabilir. Hipok­si derecesi klinik olarak saptanamâz. Genellikle preterm bebeklerde arteriyel p0₂ çok düşük dü­zeylere inmeden siyanoz belirgin olmaz. Diğer taraftan oksijenin fazla verilmesi de toksisiteye yol açar. Bu nedenle oksijen tedavisi kan dü­zeyi kontrol edilerek yapılmalıdır. Bu amaçla göbek arterine konulan bir kateterden alınacak kanda ya da bu kateter içine yerleştirilen poelektrodları ile p0 düzeyi aralıklı olarak izlen­melidir. Son yıllarda transkütane elektrodlar kullanılarak p0 düzeyinin deri üzerinden sap­tanması da uygulanmaya başlamıştır. Arteriyel p0₂ düzeyi 50 70 mmhg arasında tutulmalıdır.

Doğumda spontan solunum yoksa canlan­dırma denenir. Ventilasyon yeterli değilse ve p0 50 mmhg üzerine çakmıyorsa çocuk respi ratöre konur. Solunum güçlüğünün doğumdan sonra giderek geliştiği vakalarda oksijen teda­visine karşın siyanozun devamı ve p0₂ nin 50 mmhg altında olması endotrakeal intübasyon ve devamlı negatif basınç (cnap, ya da devamlı pozitif basınç ccpap) uygulaması için indikas yondur. Cpap hyalin membran hastalığında bu­gün için önemli tedavi yöntemlerinden birisidir. Cpap, frc (fonksiyonel residüel kapasite) yi arttırarak alveoler koilapsı önler, oksijenlenme yi arttırır, sürfaktan konsantrasyonunun artma­sına ve kollabe alveollerin ekspansiyonuna yar­dımcı olur.