Düzelmiş hastada oksijen taşınma mekanizmasında herhangi bir bozukluğa her an rastlanabilir. Postoperatif hastanın bakımında çoğu zaman sebebi bilinmeden huzursuzluğu kontrol için sedatif verilir. Anksiyete ve huzursuzluk çoğunlukla hipoksinin belirtisidir. İnspirasyon zamanındaki oksijeni arttırmak veya ventilasyona yardım etmenin ajitasyon sebebini teşhiste yardımcı olabileceği daima hatırlanmalıdır.

Bütün bir lob veya bir kısım akciğeri ilgilendiren pulmoner atelektazi en sık görülen postoperatif komplikasyondur. Burada akciğerlerin iyice açılmasını engelleyecek nedenler ki bunlar santral sedasyon yapan ajanlar, nöromüsküler zaafiyet, herhangi türde hava yolu tıkanıklığı, solunum hareketlerinden kaynaklanan ağrı ve sıkı giysiler rol oynar. Tedavide eğer mümkünse sebep ortadan kaldırılmalı ve hastanın derin soluma ve öksürmesini sağlıyarak akciğerlerin şişmesi sağlanmalıdır.

İlave tedavi olarak trakeal aspirasyon ve uyarıcı spirometre ile stimülasyon yapılır. Bronkial tıkanıklığın kaldırılmasında bronkoskopi nadiren gerekir. Şant ve yetersiz ventilasyonu kompanse edecek yüksek basınçlı oksijen inspirasyonu atelektaziyi ne önler ne de tedavi eder.

Hastada ağrının kontrolü solunum problemlerinin ortaya çıkması veya şiddetlenmesinde önemli bir sorundur. Bütün potent narkotik analjezikler ileri derecede solunum depressanıdırlar. Ve tabii ki solunum yetmezliğini arttırırlar. Postoperatif ağrı kontrolunda sinir blokları ve intravenöz tedavinin iyi ayarlanması gerekir.

Uyanma odaları (recovery room) peroperatif bakım ve anestezinin önemli bir parçasıdır. Çünkü klinisyen dikkatini tam olarak teksif edemez, iyi eğitilmiş uyanma odası personeli bu hastaların kontrolünde başarılıdırlar ve bu sadece genel anestezi uygulanan yerlerde değil başlıca bölümlerde de faydalı olur. Buradaki bakımın esası aynen ameliyathanelerde olduğu gibidir. Dolaşım ve solunum yeterli olup olmadığı monitörden kontrol edilir ve hasta kazai yaralanmalardan korunur.