Dar bir mukoza halkası (Schatzki halkası) özofagusun alt ucunda gelişir. Hastaların pek çoğu halka 12 mm den küçük olmadıkça nisbeten semptomsuzdurlar. Disfaji ciddi olabilir, bununla beraber pekçok vak’ada halka squ-amocolumnar birleşimde yerleşmiştir, ve gastroözofageal reflux’e sebep olur. Mukozaya sınırlı olmasıyla özofagusun bütün tabakalarını kapsayan enflamatuvar (peptik) striktürden ayrılır. Endoskopi sıklıkla çok katlı mukozanın intakt olması sebebi ile düz konsantrik daralmayı ortaya koyamamaktadır, özofajitis mevcut olabilir fakat genellikle yoktur. Birlikte olan hiatal herninin tamiri disfajiyi kontrol etmek için yetersizdir; halka genişletilmeli veya eksize edilmelidir. Pekçok vak’ada akalazyada yapıldığı gibi halka lümen içerisinde bir balonun süratle şişirilmesi ile yırtılabilir. Sonra, hasta özofagitis için tedavi edilmelidir.

Semptomlar genellikle yetişkin çağda gelişir. Şişmanlık, yaş ve muskülotendinöz yapıların genel zafiyeti özofageal hiatusun genişlemesi için basamak oluşturur.

Klinik Bulgular

Semptomlar toraks içine hernie olan organların miktarına bağlıdır. İntestinal tıkanmaların bazı dereceleri mevcut olabilir. Göğüsün rutin filminde eğer hernie olan yapı omentum ise solid kitle gölgelenmesi içi boş organlar hernie olmuş ise sıvı seviyeleri görülecektir. Diafragmanın yukarısında hernie olmuş mide içinde nazogastrik tüpün geçişi tanı koydurucudur. Floroskopik incelemeler sıklıkla diafragmatik yırtık içinden midenin fırladığını gösterecektir. Kolonun baryumlu incelemesi, diafragmanın yukarısında kolon içinde muntazam olmayan baryum takıntılarını veya kolonda feçes bulunmuyorsa düz kolon sınırlarını ortaya koyar.

Ayırıcı Tanı

Diafragmanın travmatik rüptürü alt plöral boşlukta, yer kaplayan, tümörler, atelektazi, plevra sıvısı ve diğer sebepler sonucu intestinal tıkanmalardan ayırt edilmelidir.

Komplikasyonlar

Kanama ve tıkanma meydana gelebilir. Herniasyon massiv ise ilerleyici kalp solunum yetmezliği yaşamı tehdit eder. En ciddi komplikasyon hernie organların strangulasyonlu tıkanmasıdır.

Tedavi

Diafragma, rüptürünün torasik yolla tamiri tavsiye edilmektedir. Daha önceki diafragma travmatik rüptürünün tanısı kesin olan asemptomatik hastalarda ve travmatik diafragmatik herniyi taklit eden diğer durumlar ekarte edilirse cerrahi tamir kesin semptomlar gelişinceye kadar tehir edilebilir. Diafragmanın akut rüptüründe, birlikte olan yaralar sıklık diafragma yarasından önde gelir; bu durumlarda, diafragmada akut travmatik yırtık elverişli zamanda tamir edilmelidir.

Prognoz

Diafragmadaki yırtığın cerrahi tamiri kürativdir ve prognoz fevkaâdedir. Diafragmanın sütürleri iyi tutması sonucu nüksler pratik olarak bilinmemektedir.

Ayrıca, ayırıcı tanı ile ilgili ihtimalleri ekarte etmek veya doğrulamak için özel olarak bazı bulgular aranmalıdır.

1.Genel gözlem: Genel gözlem, klinik durumun şiddeti ile ilgili oldukça güvenilir bilgi vermektedir. Hastaların çoğu ne kadar rahatsız olurlarsa olsunlar genelde sakindirler. Viseral ağrı ile kıvranan hastalar (ör. istestinal veya üreteral kolik ile parietal ağrı çeken (ör. A.apandisit, jeneralize peritonit) hareketsiz hastalar bir tezat oluştururlar.

2.Sistemik belirtiler: Sistemik belirtiler akut karma neden olan rapidly progresif veya ilerlemiş hastalıklara eşlik ederler. Şiddetli solukluk, takikardi, takipne ve terleme majör intraabdominal kanamaya işaret eder (ör. Aort anevrizması veya dış gebelik rüptürü). Ekstraabdominal durumlar hızla ekarte edilmelidir, fakat intraabdominal bir olayın karakteri yalnızca laparotomi ile ortaya çıkarılabilir.

3.Ateş: Divertikülit, akut kolesistit ve apandisit gibi iltihabi olaylarda hafif bir ateş olağandır. Genç bir kadında sistemik bir bulgu olmadan alt karında hassasiyetle birlikte görülen yüksek ateşte akut salpenjit akla gelir. Dezoryantasyon veya ekstrem letarji ile birlikte çok yüksek bir ateş [> 39°C (102.2°F)], dalgalı ateş veya üşüme, titreme ise septik şok başlangıcını gösterir. Bu durum sıklıkla ileri peritonit, akut kolanjit veya pyelonefrite bağlıdır. Bu gözlemler daha ileri aşamadaki yapılması gereken muayene ve testleri de gösterir.

Karın ağrısı olmayan hastalarda, aciliyeti nispeten az olan gastrit ve peptik ülser gibi durumlarda gastroduodenoskopi ve ERCP genellikle elektif olarak yapılmaktadır. İnvaziv olmayan görüntüleme yöntemleri uygulanabildiği oranda, pelvik lezyonlara nazaran intraabdominal kitlelerde laparosko-piden daha sık kullanılmaktadır.