Mide polipleri histolojik olarak hiperplastik, adenomatöz veya inflamatuar olarak sınıflandırılır. Leiomyomlar ve karsinoid tümörler gibi diğer polipoid lezyonlar başka konularda tartışılmıştır. Vakalann %80’ini oluşturan hiperplastik polipler normal epitelin aşırı büyümesi ile oluşur. Gerçek neoplazm değillerdir ve gastrik kanserle aralarında hiç bir bağ yoktur.

Adenomatöz poliplerin yaklaşık %30’u bir adenokarsinom odağı içerirler. Ayrıca benign adenomatöz polipli hastaların midesinin başka bir yerinde %20 oranında adenokarsinom bulunabilir. Adenomatöz poliplerde kanser insidansı poli-in boyutunun büyümesi ile artar. Saplı ve çapı 2 cm den küçük olan lezyonlar çoğunlukla malign değildirler. Benign adenomatöz poliplerin yaklaşık %10’u gelişimleri sırasında malignite yönünde değişim gösterirler.

Kronik kan kaybı ya da eksik demir absorbsiyonu nedeni ile anemi gelişebilir. Hastaların %90’mdan fazlası maksimal stimulasyon sonrasında aklorhidriktir. Pek azında megaloblastik anemi olmasına karşın %25’inde B vitaminin absorbsiyonunda eksiklik vardır. Bütün hastalardan endoskopi ve fırça biopsisi yapılarak exfoliatif sitolojik inceleme yapılmalıdır. Endoskobun içinden geçirilen bir aletle bazı pediküllü polipler rahatça koparılabilir. Radyolog veya sitologun kanser olmasından kuşkulandığı ya da çapı 1 cm’den büyük poliplerde laparotomi endikasyonu vardır.

Tek polipler bir gastrostomi ile eksize edilirler ve frozen section yapılır. Eğer polip karsinom olarak bulunursa uygun bir gastrektomi endikedir. Midenin distal kısmındaki multipie polipler için parsiyel gastrektomi yapılmalıdır. Midede yaygın olarak 10-20 polip varsa antrum çıkarılıp fundustaki polipler eksize edilmelidir. Semptomatik diffüz multipl polipozis varsa total gastrektomi gerekebilir. Hastaya sık sık radyolojik kontroller yapılmalıdır. Operasyondan sonra pek yineleme olmaz.

Bilinç kaybı.  Ani, geçici bilinç kaybı çoğu kez konvülziyon sonrası gelişir. Uzun süren bi­linç kaybı (koma) ise ağır hastalık durumların

da görülür. Koma derin olduğunda çocuk uyandırılamaz veya, yalnızca ağrılı uyaranlara yanıt verebilir. Hafif koma ve stuporda ise çocuk akus­tik Cadının söylenmesi, kuvvetli gürültü), vizüel (ışığa pupilla reaksiyonu) ve taktil (dokunma) uyarılara yanıt verir.

Pupillaların büyüklüğü ve reaksiyonu da bi­linç durumu hakkında bilgi verebilir. Ancak ka­fa travması, zehirlenme ve serebellum tümörü gibi bazı hastalık durumlarının pupilla değişik­liklerine yol açabileceği anımsanmalıdır. Koma, genel bir hastalık sonrası gelişmişse yüzeysel ve derin tendon refleksleri hafiflemiş ya da kaybol­muştur. Primer intrakranial olayda ise refleks­lerde artma saptanır.

Stupor, letarji ve semikoma beynin talamik düzeydeki bozukluğunu yansıtır. Orta beyin dü­zeyine ulaşan bozuklukta ise derin koma oluşur.