En sık rastlanan tip, geç infantil şekil veya tip 1 metakromatik lökodisirofıdir. Otosomal resesif geçen bu hastalık genellikle 18-24 üncü aylarda başlar. Başlangıç bulguları yürüme bozuklukları, gelişmede gecikme, zayıflık ve hipotonidir. Birkaç ay veya yıl sonra motor işlevlerde ilerleyici kayıp, demans, tonik nöbetler ve zekâ geriliği ortaya çıkar. Bunları ataksi ve spastisite izler. Son olarak bulber ve psödobulber paraliziler, optik atrofi gelişir. Hasta dekortike veya deserebre tabloya girer. Ölüm yaklaşık 6-20 yaşlarındadır.
Tip II juvenil metakromaük lökodistrofi 4-8 yaşlarda başlar. Klinik tablo, infantil tipe benzer. Ancak tip I e kıyasla daha yavaş seyreder. Ölüm 10-15 yaşta olur. Hastalarda ağır motor bozukluk başlamadan önce ruhsal dengesizlik, görme bozuklukları, okulda başarısızlık dikkati çeker.
Melakromatik lökosidistrofinin üçüncü tipi olan erişkin tipi 15-4*6 yaşlarda başlar. Başlıca özelliği şizofreniyi düşündüren ilerleyici demansür,
MLD gösteren hastalarda anatomopatolojik incelemede beynin beyaz maddesinde metakromatik cisimlerin depolanması ile birlikte demiyelinizasyon gözlenir. Birikmiş sülfatidlerin yol açtığı metakromatik inklüzyonlar, PAS ve asetik asitkrezü mor boyası ile sinir sistemi ve idrar sedimentinde gösterilebilir. Oligodendroglial hücrelerde belirgin azalma vardır. Demiyelinizasyon periferik sinir sisteminde de oluşur. Hastalığın bütün tiplerinde, serebrosid sülfatidlerdoki sülfat ester bağlantısının hidrolizini etkileyebilen aril silfataz A isimli lizozomal enzim eksiktir. Geç infantil tipte oksiklîk daha fazla olduğundan semptomlar daha hızlı gelişmektedir. Serum, İdrar, lökosit ve deri fibroblastlarında aril sülfataz A aktivitesi eksikliğinin saptanması ile tanıya gidilir.
Mültipl sülfataz yetersizliği, otosomal resesif geçişli diğer bir arilsülfataz yetersizliğidir. Genetik ve biyokimyasal açıdan oldukça kompleks bir bozukluktur. Aril sülfataz A, B ve C eksikliği vardır. Ayrıca mikrozomal enzim olan seroid sülfataz da azalmıştır. Klinik olarak juvenil veya geç infantil metakromatik lökodistrofili hastalardakine benzer nörolojik belirtiler görülür. Farklı olarak beraberinde hepatosplenomegali ve îfetiyoz vardır, îdrarda mükopohsakkarid ekskresyonu artmıştır.
Hastalığın tedavisi yoktur. Kemik iliği transplantasyonu denenmiş, ancak nörolojik bulgularda bir değişme gözlenmemiştir.