Kalp seslerinin şiddeti azalmıştır; boyun venleri genişlemiştir ve inspirasyonda daha da artar (kussmaul belirtisi); pulsus paradoksus (normal inspirasyonla sistolik basıncın 10 mmHg dan daha fazla düşmesi) belirlenir. Dolaşım yetmezliğinin periferik bulguları mevcut olabilir ve acil olarak tedavi edilmelidir.
Efüzyonu ortaya çıkarmada ekokardiyografi ve radioisotope scanning gibi non invaziv çalışmalar anjikardiyografiye tercih edilir.
Özellikle azalmış kalp debisinin bulguları saptandığında acil perikardiyosentez yapılmalıdır.
B.Konstriktif Perikardit: Kronik konstriktif perikarditli hastalarda tipik olarak konjestif kalp yetmezliği, hepatomegali, asid ve periferik ödem mevcuttur. Boyun venleri genişlemiş ve dolgundur. Kusmaul işareti genellikle mevcut olup, belirgin bir paradoksal nabız olguların yaklaşık %30’unda belirlenir. Kalp sesleri çok hafiftir ve apeks atımı genellikle yoktur. Erken diyastolde hızlı ventriküler doluşu gösteren bir perikardiyal knock işitilebilir.
EKG’de düşük QRS voltajı görülebilir. Konstriksiyon için diagnostik olmamakla birlikte hastaların %40-50 oranında perikardiyal kalsifikasyon mevcuttur. Kalp kateterizasyonu karakteristik olarak her iki ventriküldeki diastolik basıncın erken, hızlı elavasyonu ile yüksek diyastol sonu basıncını gösterebilir.
Bazı durumlarda, kronik konstriktif perikardit ile kardiyomyopatiyi ayırd etmek için açık perikard biyopsisi gerekebilir.
Tedavi
A.Tıbbi İşlemler: Akut perikarditin tıbbi tedavisi yatak istirahati, ağrı için salisilatlar ve spesifik etyolojik faktörlere karşı tedaviden ibarettir. Bazen, idiyopatik akut perikarditlerde kortikosteroidler uygulanır ancak tedavinin kesilmesi ile nüks sıktır.
Tedavinin sonuçlan nedene bağlıdır. Akut idiyopatik perikardit için tedavi edilen hastaların %10 gibi bir kısmında nüks oluşur.
B.Cerrahi Tedavi: Cerrahi tedavi kalp tamponadı için perikardiyosentez, akut süpüratif perikardit için açık perikardiyal drenaj ve kronik konstriktif perikardit, rekürrant kalp tamponadı ve nüks akut perikarditin geliştiği bazı hastalar için perikardiektomi gerekir.
Kronik kontriktif perikardit için perikardiektomi yapılan hastaların yaklaşık %75 i uzun süre yaşarlar. İşlem %10 dolayında bir operatif ölüm oranına sahiptir. Sonuçlar birlikte bulunan myokard fibrozisi ve atrofinin yaygınlığı ile perikardiektominin tam olarak yapılıp yapılmadığı ile ilgilidir. Kronik konstriksiyonun ortadan kaldırılması için her iki ventrikülün üzerinde perikardiektomi kadar yeterli epikardiektomi de yapılmalıdır. Dekortikasyondan hemen sonra hemodinamik bir düzelme görülmezsede daha sonra yapılan çalışmalarda normal intrakardiyak basınçlar genellikle saptanır. Kronik konstriktif perikarditin gelişmesi beklendiği zaman (gecikmiş tıbbi tedavili tüberküloz perikardit gibi) yoğun fibrozis ve myokard atrofisi görülmeden önce erken perikardiyektomi yapılmalıdır.