A.întraoperatif Distritmiler: întraoperatif kardiak disritmilerin genel görülme oranı % 20 dir. Bilinen kalp hastalığı olan hastalarda ve disritmi anamnezi olan vakalarda insidans daha yüksektir (%35). Disritmilerin üçte bir anestezi indüksiyonu esnasında çıkar. Bu disritmiler genellikle anestetik ajanlara (halotan, siklopropan) isim patomimetikler, dijital toksisitesi ve hipoksiye bağlıdır.

B.Postoperatif Disritmiler: Bu distritmiler genellikle, hipokalemi, hipoksi, alkaloz ve dijital toksisitesi gibi reverzibl faktörlerle ilgilidir. Bazan postoperatif distritmiler myokard infarktüsünün ilk bulgusu olabilir. Postoperatif distritmilerin çoğu asemptomatiktir fakat bazen hasta göğüs ağrısı, çarpıntı veya dispneden şikayet edebilir.

Supraventriküler distritmiler, pek ciddi komplikasyonlar olmasa da kardiak outputu ve koroner akımını azaltır. Hızlı ventrikül cevaplı atrial flatter veya fibrilasyonlu hastalarda yüksek dijital verilmelidir ve genellikle ritmi normale çevirir. Hipokalemi araştırılmalı ve tedavi edilmelidir. Refrakter vakalarda kardioversion gerekir.

Ventriküler prematüre atımlar, sıklıkla hipoksi, ağrı veya aşırı sıvı yüklenmesiyle presipite olurlar. Oksijen, sedasyon, analjezi ve sıvı-elektrolit dengesi düzeltilerek tedavi edilmelidirler. Ventriküler disritmiler kardiak fonksiyon üzerinde, supraventriküler distritmilerden daha fazla etkilidirler ve fatal ventriküî fibrilasyona sebep olabilirler. Acil tedavisi Lidokaindir ve 1 mg/kg intravenöz bolus verilir (gerekirse toplam 250 mg’a kadar bolus tekrarlanabilir) ve 1-2 mg/dk. gibi yavaş bir intravenöz dozla devam edilir. Lidokainin yüksek dozları epilepsi nöbetlerine sebep olabilir.

Postoperatif bifasiküler blok, genellikle ciddi kalp hastalığından doğan ve acil pace-maker konulması gerekir.