Plazma, interstisyel sıvı ve hücre içi sıvı alanlarının kimyasal özellikleri tablo 8.1.2 ve şe­kil 8.1.3 de gösterilmiştir.

Plazma ve interstisyel sıvı bölümleri kimya­sal yapı açısından hemen hemen eştir. Tek ve büyük farklılık plazmadaki yüksek protein dü­zeyine (15 mEq/l) karşılık, interstisyel dokuda­ki protein konsantrasyonunun düşük (2 mEq/l) oluşundan (Donnan faktörü) kaynaklanmakta ve interstisyel dokudaki anyon açığı büyük oran­da klorür ile kapatılmaktadır.

Preterm, yenidoğan ve erken sütçocukluğu dönemlerinde plazma klorür ve fosfat konsan­trasyonları yüksek, buna karşın bikarbonat kon­santrasyonu düşüktür. Bikarbonat düzeyindeki düşüklük bu iyonun proksimal tübülüslerden ge­riye emilme (reabsorpsiyon) eşiğinin düşük ol­masına bağlıdır.

Hücre içi sıvısının yapısı, hücre dışı sıvıdan tümü ile farklıdır (şekil 8.1.3). ESS’de en önemli katyonun sodyum, anyonların ise klorür ve bi­karbonat olmasına karşın hücre içi sıvısında en önemli katyonlar potasyum ve magnezyum, an­yonlar ise protein ve sülfattır. Hücre içinin bu yapısal farklılığı hücre  tarafından aktif olarak korunmaktadır.

Hücre içi sıvısının bir başka farklılığı da miliekivalan olarak iyon konsantrasyonlarının ESS ye kıyasla oldukça yüksek oluşudur. Bu farklılık, iki veya çoğul değerli elementlerin, hücre dışı bölüme göre hücre içinde daha fazla bulunma­larından kaynaklanmaktadır.

Hücre içi ve hücre dışı sıvı bölümlerinin her ikisinde de, kendi içlerinde katyonların toplamı anyonların toplamına eşittir (elektronötralite). Ancak, yukarıda belirtildiği gibi hücre içi iyonla, rın toplamı, hücre dışı sıvısındaki iyonların top­lamından fazladır (tablo 8.1.2, şekil 8.1.3).

Hücre içi ve hücre dışı sıvılarında iyon bi­leşiminin ve solütlerin tek tek farklı olmasına karşın vücudun her iki sıvı bölümündeki parti-küller toplamı (mOsm/l olarak) birbirine eşit­tir (şekil 8.1.4).