Süt çağındaki bir bebek, bakımı ve beslenebilmesi için tamamiyle annesine veya bakıcısına bağımlıdır. İlk yaştan sonra bu bağımlılık azalır ve genellikle 10 11 yaşlarında bir çocuk ne yiyeceğine kendisi karar verir. Çocuğun bu aşamaya istenilen olgunlukta erişebilmesi için küçük yaştan başlayarak uygun ve dengeli bir beslenme rejimine alışması, iyi beslenme alışkanlıkları edinmesi, okul döneminde verilecek eğitimle beslenme ve sağlık kavramlarının yerleşmiş olması gereklidir.
1 2 yaş arası çocuklarda beslenme
İlk yaştan sonra çocuk giderek bağımsızlığını kazanır, kendi kendine yemek yemeyi öğrenir. 9 12 ay arasında herşeyi ağzına götüren çocuk, yiyecekleri diğer eşyadan ayırt etmeye başlar. Ekmek, elma dilimi gibi yiyecekleri eline vermek, kaşık ve bardağı kendisi tutarak ağzına götürmesine yardımcı olmak, çocuğun erken yaşta yemeğini kendisi yemesi becerisini kazanmasını kolaylaştırır. 1 2 yaş arası çocuklarda yemek seçme, psikolojik nedenlerle yemeği reddetme gibi davranışlara sık rastlanır. Anne ve babanın yedirme için ısrarları, ödüllendirme, ceza verme gibi yemek yeme sürecini vurgulayan tutumları çocuğun yeme alışkanlıklarım olumsuz yönde etkiler. Çocuğun bar zı günler az, diğer günler fazla yemesi bu yaşın özelliğidir ve üzerinde durulmamalıdır. Bununla birlikte yemeklerini belirli saatlerde vermek, öğünler dışında yemesine izin vermemek gibi önlemlerle çocuğu düzenli bir beslenme programına alıştırmaya çalışılmalıdır. Yine bu dönemde çocuk zorlanmadan değişik yemek çeşitlerine alıştırılmalı, bu şekilde ileri yaşlara uzanan yemek seçme alışkanlığı edinmemesi için çaba
Gösterilmelidir. Çocuğun bir tek besin türüne bağımlı kalmamasına dikkat edilmelidir. Bu durumun en sık rastlanan örneği bazı çocukların aşırı miktarda süt içmeleri ve bu nedenle birçok besini reddetmeleridir.
Yemek terbiyesi ve uygun «yeme alışkanlığı» eğitimi küçük yaşta başlatılırsa etkin olur. 1 2 yaş arasında çocuk, mama iskemlesine oturtularak arada aile sofrasına katılabilir. Yemek zamanının ailenin biraraya geldiği, kavgasız gürültüsüz, neşeli, sosyal bir olay olduğunu, yemeğin belirli bir düzen içinde sunulduğunu, dağıtıldığını ve yendiğini çocuk görerek öğrenmelidir. Büyüklerin yemek seçmesi, yemeği beğenmemesi gibi davranışları çocuğa olumsuz etki yapar. Fazla tuzlu alışkanlığı bu yaşta yerleşebilir. Sofrada anne ve babasının yemeklere tuz kattığını gören çocuk bunu taklit eder. Şeker yemek ve kokakola, şeker ilaveli meyve suları içmek gibi alışkanlıkların da genellikle bu yaşta ve büyüklerin özendirmesi ile edinildiği unutulmamalıdır.
1 2 yaş arası çocuklara verilecek besinler kolay çiğneyebileceği ve yutabileceği türden olmalıdır. Sosis, fıstık, üzüm, küçük şeker gibi besin maddeleri ile aspirasyon ve ölüm vakaları bildirilmiştir. Çocuğa yiyeceği çiğnemeden yutmamak, çok aç olduğu zaman bile telaşlı yememek adetleri sabırla öğretilmelidir. Bu yaşta da daha büyük yaşlarda olduğu gibi çocuğun 1) et, balık, tavuk, yumurta, 2) süt ve sütlüler, peynir, yoğurt, muhallebi, vb., 3) meyve ve sebzeler, 4) unlular, patates, pirinçten oluşan dört ana besin türünü içeren karışık bir diyet almasına özen gösterilmelidir. Total enerji alımının % 60 ı karbonhidrat, % 25 30 u yağ ve % 10 15 i protein şeklinde olmalıdır.
1 2 yaş arasında çocukların günde üç öğün yemeleri yeterlidir. Günde iki kez de öğün aralarında meyve veya meyve suyu, bisküvi, yoğurt gibi besinler verilebilir.
Çocuğa yiyecekler küçük porsiyonlar şeklinde verilmelidir. Bu şekilde çocuk yemeğini bitir
Me alışkanlığı edinir. Şişmanlığa eğilimli çocuklar dışında çocuğun yiyeceği miktar isteğine bırakılır.
1 2 yaş arası çocukların günlük beslenme programına bir örnek tablo 7.7.1 de verilmiştir. Öğün saatleri çocuğun uyku düzenine göre biraz ileriye veya geriye kaydırılır. Uykusu gelmiş, yorgun bir çocuk huzursuz olur ve yemeği reddeder.