Normal yenidoğanda serum mg düzeyi 1.5 2.8 mg/dl (1.4. 2.2 meq/l) dir ve annenin serum düzeyi ile direkt olarak ilişkilidir. İlk haftada mg düzeyleri, serum kalsiyum ve fosfor değişik­likleriyle ilgili olarak değişkenlik gösterir. Serum magnezyum düzeyinin 1.5 mg/dl altında olması, hipomagnezemi olarak tanımlanır.

Yenidoğanda hipomagnezemi çoğul gebelik­lerden doğan çocuklarda, annede malnütrisyona bağlı magnezyum eksikliğinde görülebilir. Diya­betli annelerin çocuklarında sıktır. Ayrıca kan değişimi uygulanan çocuklarda ve hipoparati­roidi vakalarında da hipomagnezemi oluşabilir.

Hipomagnezemi, hipokalsemiye benzer belir­tilere yol açar, ancak kalsiyum tedavisine yanıt almamaz.

Hipomagnezemi sıklıkla hipokalsemi ile bir­liktedir. Mg eksikliğinde paratiroid salgısı aza­labilir ve sekonder bir hipokalsemi tabloya ek­lenir.

Tedavi

Tetaniyle birlikte olan  hipomagnezemide Rai kanamalar ve kalıcı nörolojik  bozukluklar sıktır.

Yenidoğan beslenmesinde sulandırılmamış inek sütü gibi sodyum içeriği yüksek besinler kullanılması hipematremiye eğilim yaratır. Bu şekilde beslenen bir bebekte basit bir ateşle olu­şabilecek dehidratasyon durumunda hipematre­mi kolaylıkla gelişir. Yenidoğanda parenteral sı­vı tedavisinde solüsyonun sodyum içeriği düşük olmalı, sodyum bikarbonatın damardan uygula­ması da sulandırılarak yapılmalıdır. Parenteral beslenmede kullanılan solüsyonların osmolalitesi yüksek olduğundan perfüzyon çok yavaş uygu­lanmalıdır.

Fototerapi uygulanan ya da radiant ısı uy­gulanan yenidoğanlarda da su kaybı nedeniyle hipematremi gelişebilir.

Hipematremi tedavisinde hipotonik solüs­yonlar ile serum sodyum düzeyinin hızla düşü­rülmesi beyin ödemine yol açabilir. Tedavi için 75 meq/l sodyum içeren solüsyonlarla yavaş olarak damar içi perfüzyon yapılması en uygun­dur. Hafif vakalarda oral rehidratasyon tedavisi çok başarılı sonuçlar vermektedir. Çok ağır va­kalarda periton dializi gerekir. Belirgin hiper natremide prognoz iyi değildir. Serebral kana­malar ölüme ya da sekellere neden olur.