Brakiyal pleksus felci genellikle iri çocuklarda ve komplikasyonlu doğumlarda görülmektedir. Brakiyal pleksus felcinin en sık rastlanan tipi 5 ve 6. Servikal köklerin tutulduğu tiptir. Makat prezantasyonunda omuzun traksiyonu sırasında pleksusun gerilmesi ya da zor bir baş gelişinde çocuğun başının omuzdan ters tarafa döndürülmesi ile pleksusun gerilmesi sonucu zedelenme bu duruma neden olabilir. Birçok vakada brakiyal pleksus kanama veya ödem ile basıya uğramıştır. Traksiyon ilk önce 5. Servikal köklerin, daha sonra 6. Ve 7. Servikal köklerin gerilmesine neden olur. Bu nedenle en hafif pleksus lezyonu servikal 5. Ve 6. Köklerde görülür. Vakaların % 80 inde paralizi 5 ve 6 inci pleksusa sınırlıdır cerb duchenne paralizisi). Bu pleksuslardan çıkan sinirlerin innerve ettiği deltoid, serratus anterior, biceps, teres majör ve supinatör kaslar etkilenir.
Hasta tarafta kol addüksiyon ve omuzdan içe rotasyon, dirsekse ekstansiyon ve pronasyon pozisyonundadır. 7 inci servikal kökün de zedelenmesi durumunda bilek ve parmak ekstansör lerinde hareket bozulur ve elde fleksiyon defor mitesi gelişebilir. Serratus anterior, ramboid ve diğer periskapüler kasların denervasyonu omuz çevresinde motor yetersizliğe ve skapulada gevşekliğe neden olur. Lezyon tarafından moro refleksi alınamaz. Yakalama refleksi vardır. Biceps refleksi triceps refleksine göre daha zayıftır veya hiç yoktur. Muayene ile hissiyetin etkilendiği
Ni saptamak zordur. Erb duchenne paralizisi ile birlikte klavikula veya humerus kırıkları, radius başının kayması, omuz sublüksasyonu görülebilir. 4 üncü servikal sinirde lezyon varsa frenik sinir paralizisi de tabloya eşlik eder. Bu çocuklarda taşipııe, siyanoz ve o taraf hemitoraksta solunum hareketlerinin azalması gözlenir.
8 ci servikal kökün zedelenmesiyle oluşan brakiyal pleksus felci daha nadirdir (klumpke paralizi). Bu tip brakiyal pleksus felcinde pa ralizi elin intrensek kaslarını ilgilendirir. Bilek ve parmakların fleksor kaslarında zayıflık vardır. Yakalama refleksi yoktur.
Servikal sempatik sinirlerde zedelenme olduğunda tek taraflı horner sendromu gelişir. Duyu kaybı da olabilir.
Brakiyal pleksus. Felçlerinde tanı, çocuğun gözlenmesiyle konulabilir. O ekstremitede hareket ve refleksler yoktur. Doğumsal horner sendromu travma olmadan gelişen bir bozukluktur, servikal vertebra anomalisi, enterojen kist ve sağırlıkla birlikte olabilir. Fraktürleri tanımak için radyolojik inceleme, diyafragma hareketlerini saptamak için fluoroskopi yapılır. Doğumdan 2 3 hafta sonra yapılan elektromiyografi ile harabi yetin derecesi belirlenebilir.
Tedavi, sağlam kasların çekmesini ve kon traktürlerin oluşmasını önlemek ilkesine dayanır. Humerusu abdüksiyon ve dışa rotasyon, dirseği fleksiyon durumunda tutmak için çocuğun kolunun üst kol gövde ile, ön kolun da üst kol ile 90° lik bir açı yapacak şekilde tesbit edilmesi ve bu uygulamanın doğumdan sonraki ilk 6 ay içinde aralıklı uygulanması önerilmektedir. Ancak bu tedavi şekli tartışmalıdır. Tutulmuş olan kolu yumuşak pasif hareketlerle hareket ettirmek ve bu tedaviye doğumdan bir hafta sonra başlamak bugün için daha önem taşıyan bir uygulamadır. Kolun tespit edilerek uzun süre hareketsiz bırakılmasının kontraktür oluşmasını kolaylaştırdığı düşünülmektedir. Kalıcı harabiyet varsa daha ileri yaşlarda rekonstrüktif ortopedik girişim gerekebilir. Bu ameliyatın 4 yaştan sonra yapılması önerilmektedir.
Yenidoğan döneminde prognozu değerlendirmek oldukça zordur. Erb duchenne paralizisi genellikle tam şifa ile sonlanır. İyileşme süresi birkaç hafta ile 18 ay arasında değişir. Komplet brakiyal pleksus felcinde ve klumpke paralizisin de prognoz daha kötüdür ve çocukların büyük bir kısmında ciddi sekeller kalır. Kalıcı nörolojik belirtilerin yanısıra kas atrofisi, kontraktür
Ler ve ekstremite büyümesinde bozulma olur. Bazı çocuklarda nöro müsküler fonksiyon ve duyu işlevinde düzelme olabilir, ancak normal kol ve el hareketleri yapılamaz.