Hastada sürekli hipotansiyon ve şok varsa kullanılan ilaçların karaciğer ve böbrekler yolu ile itrahlan azalabileceğinden kloram fenikol ve aminoglikozidlerden kaçınılması gerekir. Özellikle bu ilaçların kan düzeyine bakıîmıyorsa betalaktam antibiyotikler tercih edilmelidir.

Kloramfenikol yeni doğan ve küçük bebeklerde metabolik Özellikleri nedeniyle kullanılmaz, ayrıca fenobarbital, fenitoin, rifampisin gibi ilaçlarla birlikte kullanıldığında kloramfenikolün metabolizmasında değişiklikler olabilir.

Menenjiti olan çocuklar günde en az bir kez komplikasyonlar açısından sistemik ve nörolojik muayene ile değerlendirilmelidir. Menenjitin seyri esnasında uygunsuz ADH salımmı, sepsis, septik şok, yaygm damar içi pıhtılaşma, beyin apsesi, subdural effüzyon ve ampiyem, hidrosefali serebral vaskülite bağlı infarktlar ve kalıcı nörolojik sekeller meydana gelebilir.

Tedavi süresi, menenjite neden olan etkene, klinik cevaba, gelişen komplikasyonlara bağlı olarak değişir. Genel olarak H.influenzae ve pnömokok menenjitleri için en az 10 günlük, grup B streptokoklar için ve L. monocytogenes menenjitleri için 14-21 günlük, gram negatif enterik bakterilere bağlı menenjitler için 21 günlük antibiyotik tedavisi önerilmektedir. Meningokkal menenjit genellikle 5-” günde tedavisi edilebilir. Ancak bu tedavi süresince hastada komplikasyon ortaya çıkarsa uygulanan tedavinin şekli ve süresi yeniden ayarlanır.

Menenjitte mortalite yeni doğan döneminde %15-20, diğer yaş gruplarında ise %10’dur. Ancak yaşayan hastalarda yaklaşık %40 oranında değişik derecede sekeller görülür.

64