Früktoz içeren besinlerin alınması ile triozlara dönüşmeyen früktoz -1- fosfatın dokularda birikimi karaciğer ve böbrekte toksik etkiye neden olur, Hepatositlerde biriken früktoz -1- fosfatın glikogenoliz ve glükoneogenez için gerekli enzim aktivitelerini inhibe etmesi glükagona yanıtsız hipoglisemiye neden olur. Aynca böbreklerde biriken flüktoz -1- fosfat nedeniyle proksimal tübülüs fonksiyonları da bozulur. Bazı çocuklarda früktoz -1-fosfat yanısıra, karaciğerde früktoz -1,6- difosfatın dönüşümünde de ciddi azalma olabilir. Früktozsuz diyetle dokularda früktoz -1- fosfat birikimi azaltılabilir, ancak früktoz -1,6- difosfat glikoliz ve glükoneogenezin zorunlu metaboliti olduğundan diyetle vücuttan atılamaz. Früktozsuz diyete karşın bu hastalarda ilerleyici karaciğer hastalığı ortaya çıkabilir.
Klinik bulgular, früktoz içeren besinlerin alımını izleyerek akut hiperglisemi ile ortaya çıkar. Früktoz alımına devam edilmesi sonucu kusma, tartı kaybı, büyüme geriliği, hepatosplenomegali, sarılık, asit, ödem ve kanamalar ile konvülziyon ve koma gelişebilir. Bu çocuklar galaktozemiden farklı olarak anne sütüyle beslenebilirler. Büyük çocuklarda genellikle früktoz içeren besinlere karşı isteksizlik olduğundan semptomlar sütçocuklarına kıyasla daha hafif seyreder.
Laboratuvar bulguları olarak früktozemi, früktozüri, hipoglisemi, hipofosfatemi, hiperürisemi, hipermagnezemi, hiperbilirubinemi, transaminazlarda artış, hipoalbüminemi, pıhtılaşma faktörlerinde azalma,proteinüri ve hiperaminoasidüri saptanır.
Tanı, öyküye ve idrarda redükleyici maddelerin bulunmasına dayanır. Früktoz tolerans testi ağır hipoglisemi riski nedeniyle kontrendikedir. Karaciğer biyopsisinde enzim eksikliğinin saptanması kesin tanıya götürür. Antenatal tanı yapılamamaktadır. Tedavi, früktoz içeren besinlerin diyetten çıkarılmasıdır. Hipoglisemide intravenöz yolla glükoz verilmelidir.