3.Azotemia: Serbest amonyak içeren protein hidrolizat solüsyonlarının tolere edilmesi karaciğer ve böbrek hastalığı olanlarda sorun yaratabilir. Prerenal yetmezliği olan hastalara dehidratasyon düzeltilmeden TPN yapılmamalıdır. Azotemili hastalar protein hidrolizat veya aminoasit solüsyonlarından herhangi birini alırken dikkatli şekilde izlenmelidir. Böbrek yetmezliği olan hastalar için esansiyel aminoasit (Nephr Amine) solüsyonları Amerika Birleşik Devletleri’nde piyasaya sürülmüştür, fakat diyaliz hastalarının ihtiyacını karşılamaz. Hipertonik dekstroz solüsyonları kullanımı ile karşılaştırıldığında akut tübüler nekrozlu hastalarda bu tedavi ile daha iyi bir yaşam oranı sağlandığı gösterilmiştir.

4 .Hipofosfatemi: Bazı solüsyonlarda yeterli fosfat bulunmadığı için bunlara fosfat ilave edilmezse TPN’un başlangıcından 48 saat sonra hipofosfatemi gelişir. Hastaya her 1000 kcal için 20 mEq potasyum dihidrojen fosfat verilirse bu durum önlenir. Hipofosfatemi, fosfatın serumdan hücre içine geçmesi veya idrarla kaybı ile oluşur. Hipofosfatemi kırmızı hücre ATP ve 2,3 diphosphoglicerate seviyesinde düşüşüne bağlı olarak dokulara oksijen dağılımında yetersizliğe neden olur. Eğer hipofosfatemi gelişirse serum inorganik fosfat seviyesi TPN’un durdurulmasından 12 saat sonra normal seviyeye döner. Fosfat açığı TPN’lu hastalarda devam eden bir eylemdir. Hipofosfatemi oluşursa 1000 kcal enerjiye karşılık 20 mEq fosfat hesap edilerek düzeltilir.