A. Akut Hipoparatiroid Tetani: Akut hipoparatiroid tetani acil tedavi gerektirir. Yeterli hava yolu sağlanır. Endişeli hastanın hiperventilasyon ve bunun neden olduğu alkalozisten korunmasını temin eder. Tetani kaybolana kadar intravenöz olarak yavaşça 10-20 mL kalsiyum kloru, %10 luk solüsyonu verilir. Saatlik serum kalsiyum tespitleri normalse infüzyon hızı ayarlanır. Bazan kalsiyum tedavisine cevap vermeyen tetani vakalarında hipomagnezemi bulunabilir. Böyle vakalarda 4-8 g/d intramusküler veya 2-4 g/d intravenöz dozlarında magnezyum (magnezyum sülfat) verilmelidir.

B.Kronik Hipoparatiroidizm: Birkere intravenöz kalsiyuma cevap alındıktan sonra günde 3 kez oral kalsiyuma (glukonat, laktat veya karbonat) geçilir. Hipoparatiroidli hastanın idaresi güçtür, çünkü vitamin D dozunun kontrolü ve intoksikasyon arasındaki fark oldukça küçük olabilir. Tedavi edilen hastalarda hiperkalsemi atakları genellikle önceden bilinmez ve semptomlar olmadan meydana gelebilir. Terapötik bir rejimle iyi kontrolden aylar veya yıllar sonra vitamin D intoksikasyonu gelişebilir. Mutat miktarlarla hipokalsemi kontrolünde başarısız olunmuşsa bu istisnai vakalarda Dhydotachysterol faydalıdır.Vitamin D intoksikasyonundan kaçınmak ve vitamin D dozunu düzenlemek için sık serum kalsiyum tetkikleri gerekir. Hipokalsemiyi düzeltmek için gereken vitamin D dozu 25.000-200000 IU/d dir. Diyette fosfor kısıtlanmalıdır; hastaların çoğunda süt ürünlerinin eliminasyonu yeterlidir. Bazı hastalarda feçes yoluyla kaybı artırmak için bağırsakta fosforu bağlayan alüminyum hidroksi jel gerekebilir.