Salix aiba L. (Salicaceae) ve buna yakın diğer türlerin kurutulmuş dal kabuklandır. Söğüt türleri kışın yaprağını döken ağaç veya ağaççıklardır. Genellikle akarsu kenarlarında yetişmektedirler. Tür-kiyede 25 kadar Salix türünün bulunduğu bilinmektedir. Bunlar arasından, Anadoluda yaygın olan, S. alba L. (Ak söğüt), S. babylonica L. (Ağlarağaç, Salkım söğüt), S. capvea L. (keçi söğüdü), S. cine-rea L. (Boz söğüt), S. excelsa J. F. Gmelin (Yüksek söğüt), S.fragilis L, (Gevrek söğüt), 5. pıırpurea L. (Erguvani söğüt) ve S. viminalis L. (Bağ söğüdü, Sepetçi söğüdü, Sorkun, Sorgun) türlerinin dal kabuklan, kökleri ve yapraklan tedavi alanında kullanılmaktadır.

Dış görünüş: 1-2 cm genişlik ve 1-2 mm kadar kalınlıkta şerit veya parçalar halindedir. Dış yüz kül renkli, iç yüz grimsi tarçın renklidir. Kokusuz ve acımsı lezzetlidir.

Bileşim: Tanen (% 15 civarında) ve etkili madde olarak bir glikozit (şalisin) taşımaktadır.

Etki ve kullanılış: Dahilen yatıştırıcı, kuvvet verici, ateş düşürücü, kabız ve romatizma ağrılarını giderici etkilere sahiptir. Zehirli bileşikler taşımaması nedeniyle iyi bîr halk ilâcıdır.

Kullanılış şekli: Bir günde toz 1-2 gr, dekoksi-yon (% 5-10) 2-3 bardak alınır.

Aynı maksatlar için söğüt yaprağı (Folium Salicis) ve Söğüt kökü (Radix Salicis)’de kullanılmaktadır.