Arapça kökenlidir. [isim] 

Erkek ismi olarak: Ufuk.

1. Arazide veya açık denizde, gök ile yerin kesiştiği gibi görünen yer; bölüm.

“Ufukta bir donanma görünüyor.”

2. Coğrafyada, dikey çizgi ile gözlemci üzerinden geçen dikey düzlem.

3. Çevre; etraf.

4. Anlama gücü, kavrayış, idrak, ihata.

“Ahmet bey ufku geniş bir insandır.”